Necib Fazıl’ın bibliyografya hazırlama zahmetine katlandığı tek eseri, 1940 yılında devrin Milli Eğitim Bakanının ricasıyla yazdığı “NAMIK KEMÂL”e dair kitabıdır. Daha sonra bu eseri tashihten geçirerek 1966 yılındaki 2. basımıyla “dava külliyatının içine” almıştır. Bibliyografya bölümünde, “son yüz yıl içinde çıkmış çeşitli mecmua ve gazeteler haricinde” tam 92 adet kaynak sıralanmıştır.
Buna rağmen o yıllarda bile “kaynakçılığa” tenezzül etmediği [*] şuradan bellidir ki, eserin akışı içerisinde adından bahsedilen ve iktibas yapılan kimi kitablara, bibliyografyadaki 92 kaynak arasında yer verilmediği görülür. Meselâ, Süleyman Nazif’in “Namık Kemâl”inden hem 64. hem de 67. sayfada bahsedilip iktibas yapılıyor. Aynı şekilde 94. sayfada da İsmail Hikmet’in “Türk Edebiyatı Tarihi”nden bilgiler sıralanıyor. Lâkin bu iki eser de “bibliyografyaya” alınmamış. Şair Nâbî’den de bahsedilip misâller getiriliyor, fakat Divân kaynakları arasında ismi yok. Bu ve benzerleri göz önüne alınınca, 100’ü aşkın eserden süzüldüğü görülür “Namık Kemâl” kitabının…
Anlaşılıyor ki, Büyük Doğu bayrağının henüz açılmadığı 1940 yılında bile Üstad Necib Fazıl “kaynakçılığa” merak duymamış, bu yoldan itibar devşirmeğe heves etmemiş, titiz ve eksiksiz bir bibliyografya hazırlama tasası çekmemiştir. O hep terkibe kıymet vermiş, notalara takılıp kalmamıştır. Fakat biz bahsimiz gereği notaları hafiften kurcalayalım ve bibliyografyada neler var, kısacık bakalım:
İsmail Habib’in “Türk Teceddüt Edebiyatı Tarihi”nden Fuat Köprülü’nün “Âşık Tarzının Menşe ve Tekâmülü”ne, İbnülemin Mahmut Kemâl’in “Son Asır Türk Şairleri”nden Recaizâde Ekrem’in “Talim-i Edebiyat”ına, Saadettin Nüzhet’in “Namık Kemâl-Hayatı ve Şiirleri”nden İbrahim Necmi’nin “Edebiyat Tarihi Dersleri”ne, Muallim Naci’nin “Islahat-ı Edebiye”sinden Ebuzziya Tevfik’in “Genç Osmanlılar Tarihi”ne, Raif Necdet’in “Hayat-ı Edebiye”sinden Mustafa Nihat’ın “Metinlerle Muasır Türk Edebiyatı Tarihi”ne kadar neler yok ki!.. Ayrıca, Namık Kemâl’in bütün eserleri, çeşitli tarih ve tezkere kaynakları, yirmiye yakın “Divan” kaynağı vesaire. Kısacası, edebiyatçı, yazar ve akademisyenlerin çoğunun varlığından ve adından bile habersiz olduğu birçok önemli kaynak.
Büyük harflerle tekrar edelim: ÜSTAD TENEZZÜL ETSEYDİ DİNÎ VE TARİHÎ ESERLERİNE ÖYLE BİBLİYOGRAFYALAR HAZIRLARDI Kİ HEPİMİZ DİLİMİZİ YUTABİLİRDİK.
Bu eser (Şahsı, Eseri ve Tesiriyle NAMIK KEMÂL, Büyük Doğu Yayınları, 3. Basım, 1992), sadece Namık Kemâl etrafındaki tesbitlerle değil, Necib Fazıl’ın çeşitli vesilelerle birçok meseleye ve Shakespeare’den bazı Divân şairlerine kadar kimi şahsiyetlere bakış açısını göstermesi bakımından da önemlidir. Meselâ Tanpınar gibilerinin çok sevdiği Divân şairi Nailî’nin adını yalnızca bu eserinde anmıştır Büyük Doğu Mimarı. Dedik ya, O hep zirvelerle meşguldür; hele edebiyat bahsinde, büyüklüğün “gibi”sine bile tahammül edemez. Habersizliğinden değildir suskunluğu…
* Üstad, kurucu bir mütefekkir ve sanat adamı olarak kaynak gösterme gereği duymayabilir, ancak Büyük Doğu-İBDA bağlılarına düşen ve bizden taleb edilen, mutlaka akademik tarza sadık kalmak ve istifâde ettiğimiz her kaynağı mutlaka tam künyesiyle göstermektir.
Kaynak: H.Y. “Kitaplar ve Necip Fazıl” başlıklı henüz yayınlanmamış bir eser çalışmasının bölümler hâlinde naklidir. “Akademya’ya Doğru Sitesi”, 2001-2005 (2010 öncesi arşiv yazılarımızda yazarlarımızın adları, açık isimleriyle yayınlandıklarında yazılarını yeniden tashih ihtiyacı duyabilecekleri ihtimaline nazaran, yazarlarımızın talebi olmadıkça sadece isimlerinin baş harfleriyle paylaşılmakta, böylece bu önemli ve değerli arşivimizden kamuoyunun istifadesi amaçlanmaktadır.)
